Vallelunga Pratameno

3 Risposte

  1. La sfurnata du pani

    LU PANI DÌ CASA
    Finiu lu tempu, chi quasi comu urritu
    Lu veru pani brunnu di furmentu,
    ogni simana n’casa si facia.
    Era pi li picciotti un gudimentu.
    Passata la farina di lu crivu,
    supra lu tavuleri si mpastava,
    cu levitu, lu Sali e l’acqua cavuda,
    a forza di pusa si scanava.
    Poi s’arrutava a pani e a cuddureddi pizziati,
    tunni pi li picciliddi,
    pi chiddi sgangulati i sciavateddi,
    cu avia li dennti forti li miliddi.
    Lu pani paria sita nta li manu,
    cavudu cavudu si mittia nto lettu,
    cunzatu ncapu na tavula a riddossu,
    si cummigghiava cu amuri e rispettu,
    mmezzu trubbela bianchi di cuttuni
    ncapu si ci mittia lu sciallu di lana.
    Allivitatu , dopu pochi uri,
    lu pani, alu caluri di lu lettu,
    comu nà picciuttedda appena nciuri,
    unchiava tunnu comu u beddu pettu;
    sgranava la pidduzza dilicata,
    comu na ficu appena prichiata.
    Quannu lu furnu era beddu camiatu,
    lu rasteddu girava la ngnunata,
    lu circu biancu tuttu arruvintatu,
    s’arzava allura l’urtima vampata,
    Nà matri arrimuddata di suduri,
    tinia la pala pronta ed aspittava.
    Paria un nuccenti chi a la fonti ia,
    di nà torcia di fidi illuminatu,
    accumpagnatu di la litania
    finu a lu furnu beddu sistimatu.
    *Sant’Antonu,ogni pani quantu un omu*.
    *Santa Zita beddu di crusta e beddu di muddica*.
    *Santu Sidoru beddu comu l’oru*.
    *Santantuninu beddu com’unfiurinu*.
    *Santa Ati dati focu a li balati*.
    *Santa Nicola, beddu lu pani comu la parola*.
    Chinu lu furnu, lu pani situatu,
    di l’ultima priera accumpagnatu.
    *Crisci pani nta lu furnu,
    comu Diu crisciu lu munnu*.
    La cruci mprescia mprescia si facia,
    a lampu la balata si mittia.
    Tappatu nun scia sciatu di caluri
    Paria chi siquistratu c’era un suli.
    Ma già lu ciavuru cuminciava a sciri,
    pi la cucina, nta li scalie strata,
    spannia fraganza chi dava piaciri,
    di pani friscu nta la matinata.
    La cudduredda sfurnata la prima,
    era spartuta a li nichi, vagghiarda.
    Chi ustu poi si si putia cunzari,
    cu anticchia d’ogghiu e nà cura di sarda.
    A la vicina ncinta, ancora cavura,
    sicci mannava nprescia la cuddura.
    N’atra pi la cummari c’avia figghi,
    di latu si mittia cù gran primura.
    Chistuera lu iornu allegru e beddu,
    chi leti facia ranni e picciriddi.
    Lufocu ,lu furnu. Lu rasteddu,
    lu cani chi liccava lu brudiddu,
    cadutu nterra di lu tavuleri.
    Lu attu miaulava p’un grugniddu,
    cadutu di lu pani nta li peri.
    La matri cu la facci di nà rosa,
    mi pari chi la toccu, chi la sentu,
    dintra lu cori viva!
    Ma l’ummira la vesti di riordi
    E li pinzeri nmanu di lu ventu,
    àvuti tutti ncielu si nni vannu!

  2. complimenti dei ricordi di un tempo che non ce più

  3. complimenti alla autore della sfurnata di lupani

Lascia un commento